Ppor. Jan Sawańczuk – jeden z ostatnich żołnierzy Niepodległości na rok 1938.

Wesprzyj portal, udostępniając znajomym:

Podporucznik Jan Sawańczuk urodził się we Lwowie w 1845 roku. Był synem Karola i Teresy z Kłosowskich. Należał do oddziałów galicyjskich usiłujących wejść na teren Królestwa, na Lubelszczyznę. Był w jednostkach wojskowych dowodzonych przez Czerwińskiego, Zapałowicza-Żalplachtę,
 Józefa Wysockiego i Wojciecha Komorowskiego. Brał udział w bitwach pod Tyszowcami i Tuczępami, w ataku na Radziwiłłów i w zajęciu Porycka. Po upadku powstania wrócił do Lwowa, gdzie został uwięziony przez Austriaków. W 1881 r. wyjechał do Kamieńca Podolskiego i tam założył fabrykę powozów. W lipcu 1915 r. został przez władze rosyjskie wysłany do Hajsyna, gdzie przebywał dwa lata. Wiele działał społecznie; w Kamieńcu w Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny piastował urząd skarbnika, założył Polską Jedność Rzemieślniczą i został jej prezesem. Był członkiem Polskiej Rady Narodowej. W 1918 r. wybrano go do Zgromadzenia Polskiego w Kijowie przy rządzie Skoropadzkiego. W 1922 r. powrócił do Polski i osiadł w Lublinie.

 NDIGCZAS001744_1938_004

Po powrocie do kraju jego materialna sytuacja była trudna, o czym świadczy „świadectwo ubóstwa”, wydane mu przez władze magistrackie. W 1932 r.
piastował godność prezesa Komitetu Wsparć Weteranów 1863 r. W roku 1938 mieszkał przy ulicy Orzechowskiego 5. Zmarł 21 stycznia 1941 r. w Lublinie. Odznaczony był Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Prawdopodobnie został pochowany na cmentarzu wojskowym w Lublinie.
Chwała Bohaterom!

Źródła:
Groby uczestników powstania styczniowego na cmentarzach Lublina, opr. Zdzisław Bieleń, Lublin 1985.
„Ostatni z 1863 r.” W: „Światowid” 1938 nr 4 [http://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra – dostęp styczeń 2014]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *