Węglin należał kiedyś częściowo do majątku Rury Jezuickie oraz dóbr Konopnica. Swoją nazwę dostał od Stanisława i Bronisławy Węglińskich, którzy nabyli posiadłość w 1862 roku. Osiem lat po nabyciu dóbr przez Węglińskich, wybudowano dwór wraz z otaczającym go stawem.
W 1885 roku folwark Węglin liczył 6 budynków murowanych i 18 drewnianych. Posiadał zagospodarowany las oraz w związku z występującymi pokładami wapienia, dwa piece wapienne i cegielnię. W tym czasie podlegał administracyjnie gminie Wieniawa.
Kolejnym jego właścicielem stał się Alfred Węgliński. W 1907 roku Węglińscy utracili swoją posiadłość na rzecz Zygmunta Sobieszczańskiego, który rozbudował dwór, oraz Kazimierza Wereszczyńskiego. Rozbudowy dokonano w latach 1922-1923 według projektu inżyniera Stanisława Wołodki. Po II wojnie światowej, mocą reformy rolnej, 156 ha ziemi przeszło w ręce skarbu państwa. Natomiast budynek dworski uległ zniszczeniu podczas pożaru w 1999 roku.
W 1959 roku Węglin włączono w granice Lublina. Pod koniec lat 70. przy Al. Kraśnickiej zaczęto realizację osiedla Węglin Południowy. Zabudowano go głównie budynkami bliźniaczymi i szeregowymi.
Obok Węglina istnieje też osiedle zwane Węglinkiem, które położone jest na północ od Al. Kraśnickiej. Tam rozwija się budownictwo jednorodzinne od ok. 1960 roku. Węglinek włączono w granice miasta w 1989 roku.
POCHODZENIE NAZWY
Odnośnie pochodzenia nazwy dzisiejszej dzielnicy Lublina, istnieje taki pogląd, iż mogło chodzić tutaj o węgiel wypalany z drzewa. Osada była położona w pobliżu lasów.
Źródła:
I. Kowalczyk, Zwiedzamy Lublin – Przewodnik, Lublin 2011.
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Lublin i okolice – przewodnik, Lublin 1980.
K. Grelowska, Lubelskie Przedmieścia: Węglin, „Kurier Lubelski” 1973 nr 182 [http://biblioteka.teatrnn.pl/ – dostęp wrzesień 2016]
Mapa okolic Lublina z 1912 roku, [http://www.mapywig.org – dostęp wrzesień 2016]
Dodaj komentarz