Na obchód 95tej rocznicy powstania KUL

I dzięki współdziałaniu tych dwóch ludzi powstał katolicki uniwersytet w Lublinie w końcu 1918 r. Pierwszym jego rektorem był X. prałat J. Radziszewski, dopóki z wyczerpania nie zmarł 22 lutego 1922 r. Po tej świetlanej postaci rektorem został O. Jacek Woroniecki, Dominikanin.

W 1924 roku Pańskim Uniwersytet lubelski składał się z czterech wydziałów: 1. Teologicznego. 2. Prawa kanonicznego, 3. Prawa i nauk społeczno-ekonomicznych oraz 4. Nauk humanistycznych. Na pierwsze dwa wydziały przyjmowano tylko tych księży, którzy już ukończyli cale seminarium duchowne i pragnęli pogłębić swą wiedzę teologiczną i prawną.  W tamtym czasie był to jedyny wydział w Polsce.

Uniwersytet posiadał już sporą bibliotekę książek i czasopism. Mieściła się w olbrzymim o 4-ch pawilonach gmachu, dzierżawionym od państwa. Przy gmachach tylnych stał kościółek, dawny dominikański, wybudowany, jak podanie niesie, przez kupca gdańskiego, który chciał wywieść z Lublina Drzewo Krzyża św., ale konie w tym miejscu stanęły i nie chciały dalej iść.

Celem dostarczenia funduszów na utrzymanie uniwersytetu, zostało założone Towarzystwo Uniwersytetu Lubelskiego, w którym odpowiednie stanowisko zastrzeżono episkopatowi polskiemu. Osobny Komitet biskupi zajmował się jego sprawami, J-. Em. X. Kardynał Edm. Dalbor należał do szczerych przyjaciół uniwersytetu i bardzo się żywo nim interesował; zarówno X. Kardynał-Prymas, jak i inni XXJ Biskupi w osobnych listach lub wspólnych polecali katolikom materialne poparcie uniwersytetu.

Źródło:

„Przewodnik Katolicki”, 1924 nr 32, [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra – dostęp grudzień 2013]

Strony: 1 2