Osiedle A. Mickiewicza

Wesprzyj portal, udostępniając znajomym:

Pierwsze osiedle, powstałej w 1957 roku Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej nosi imię, narodowego wieszcza naszego – Adama Mickiewicza. Sama idea powstania spółdzielni narodziła się tuż po zakończeniu wojny w 1944 roku. Wówczas to, na posiedzeniu w Lubelskiej Spółdzielni Spożywców postanowiono utworzyć takie zrzeszenie na wzór podobnego, które bytność swą rozpoczęło w stołecznej Warszawie. Spółdzielnia lubelska miała statut swój oprzeć właśnie na statucie Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.
Budowę osiedla rozpoczęto w 1958 roku, a rok później do pierwszych siedmiu budynków wprowadzili się pierwsi mieszkańcy. Zlokalizowano go na terenach dawnej wsi Rury, która nazwę swą zawdzięcza, wodociągom z Wrotkowa do centrum miasta biegnącym. Jest to teren o powierzchni 26 ha Otaczają go ulice: Wileńska, Tomasza Zana i Filaretów. Głównem traktem osiedla są zamknięte w kształt trapezu ulice Grażyny, Wajdeloty i Konrada Wallenroda.
W fazie projektowania, główny inżynier – Feliks Haczewski starał się optycznie powiązać owe osiedle z miastem, odsłaniając piękną panoramę Lublina. Drogi poprowadzono odpowiednio do plastyki terenu. U wjazdu do dzielnicy naszem oczom ukazuje się parę punktowców 11 pięter posiadających. Następnie zabudowa obniża się do 4 -5 pięter. Jedynie usługi parterowe pawilony mają, a szkoła i ośrodek dla zdrowotności zbudowany posiadają 2 kondygnacje.
Na różnych częściach terenu osiedla budynki niskie z wysokimi zgrupowano, zaś wewnątrz osiedla rozpościerają się ogrody, w których łączą się wnętrza pomiędzy blokami. Miały on oddzielnego projektanta – inż. Józefa Maciejewskiego. Jedne stanowią miejsce wypoczynku dla starszych, a inne – miejsce zabaw dla dzieci. Na jednym z takich placów ustawiono nawet rakietę kosmiczną.
Przy tymże parku, nieco na uboczu zbudowano przedszkole dla małej dziatwy. Natomiast w zachodniej części osiedla zlokalizowano szkołę podstawową z boiskami i amfiteatralną widownię frontem zwróconą do urządzeń sportowych. Pawilony sklepowe rozmieszczono w ten sposób aby każdy mieszkaniec miał maksimum 150 m do najbliższego sklepu dla zaopatrzenia się w artykuły pierwszej potrzeby. Mieszkańcy mieli też do dyspozycji dom kultury z salą kinową, kawiarenką oraz szeregiem przeróżnych pracowni. W roku 1977 mieścił się tam Klub Międzynarodowej Prasy i Książki z Ośrodkiem Nauczania Języków Obcych (współczesny „Empik”), 2 filie Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego oraz 10 pracowni plastycznych.

Bibliografia:
Lubelska Spółdzielnia Mieszkaniowa, Nowe placówki spółdzielcze, „Rzeczpospolita”, 1944 nr 109, 22 listopada.
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Lublin. Krajobraz i architektura, Lublin 1964, s. 67-69
L. Gnot, Nowy Lublin. Osiedla LSM, Lublin 1977.
F. Haczewski , Osiedle im. Adama Mickiewicza Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Lublinie, „Architektura”, 1965 nr 10.
T. Brzuszkiewicz, Krótka rzecz o Rurach, [https://ryneklubelski.pl/2014/01/krotka-rzecz-rurach/]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *