19 kwietnia 1911 roku otwarto w mieście naszym szpital dla dzieci przy ulicy Poczętkowskiej 11 (dzisiejszej Staszica). Była to niezwykle pożyteczna fundacja rodziny Vetterów. W górnej sali frontowego pawilonu zebrało się wówczas liczne grono zaproszonych gości z pp. Juliuszem Vetterem na czele. Uroczystość rozpoczęła się odczytaniem aktu erekcyjnego, następnie Jego Eminencja ks. biskup Jaczewski poświęcenia gmachu dokonał, a następnie wygłosił długą mowę, streszczającą w ogólnych zapisach historię szpitali w Królestwie Polskim i w Lublinie. Podniósł też wielkie zasługi i ofiarność dla naszego miasta fundatorów szpitala. Po czym obecni podpisali w księdze pamiątkowej odpowiedni akt otwarcia.
W celu powiększenia funduszów na utrzymanie szpitala opracowany został przez zarząd szpitala projekt ustawy Towarzystwa pomocy, który został przekazany władzom do zarejestrowania.
Pawilon frontowy z ambulatorium i salami chorób wewnętrznych
Pawilon chorób zakaźnych od strony ogrodu
Sala na oddziale wewnętrznym
Gmach frontowy jest nieco wgłębiony i oddzielony od ulicy gustownem ogrodzeniem. Przypomina swoim wyglądem pałacyk aniżeli zwykły koszarowy budynek szpitalny z przełomu XIX i XX wieku. Na parterze mieściło się wówczas ambulatorium, a w pozostałej części oddział obserwacyjny (dla chorych z rozpoznaniem niewyjaśnionym) i apteka. Pierwsze piętro było przeznaczone w całości na oddział chorób wewnętrznych.
Do ambulatorium prowadziło osobne wejście boczne z bramy szpitalnej. Na korytarzu znajdowała się poczekalnia, niewielka kancelaria oraz 4 pokoje, z których 3 przeznaczone były do badania dzieci chorych na choroby zaraźliwe. Na oddział wewnętrzny dostać można się było wejściem frontowem, bądź tez przez drzwi środkowe od podwórza. Wejście frontowe prowadzi do niewielkiego westybulu, w którym umieszczono skromną tablicę marmurową z napisem: „Szpital dla dzieci wznieśli r. 1908 ku uczczenia pamięci Karoliny z Vetterów Brodowskiej, Bracia.”
W obszernych i widnych suterenach gmachu frontowego mieściły się też: kuchnia, 2 pralnie, maglownia, skład bielizny, kilka pokojów przeznaczonych dla personelu służbowego. Natomiast nad oddziałem wewnętrznym znajdowały się mieszkania sióstr miłosierdzia.
Pawilon dla chorych zakaźnych znalazł miejsce w parterowym budynku, położonym równolegle do gmachu frontowego. Oddział ten składał się z dużej Sali, mogącej pomieścić 12 – 16 łóżek i 2 skrzydeł zawierających urządzenie pomocnicze i separatki dla dzieci z matkami. W suterenach tego gmachu umieszczono wzorowo urządzony aparat do dezynfekcji bielizny, ubrań, pościeli, a nawet łóżek chorych zakaźnych.
Za pawilonem zakaźnym urządzono ponadto sztucznie nasyp, który służył jako taras, a poza nim mieścił się jeszcze dość obszerny ogródek.
Fotografie współczesne:
Bibliografia
Tygodnik Ilustrowany, 1911 nr 6 [http://polona.pl/item/7996838/0/ – dostęp maj 2014]
Kalendarz Lubelski na rok przestępny 1912, [http://dlibra.umcs.lublin.pl/libra – dostęp maj 2014]
Dodaj komentarz