Ulica Lipowa

Zazwyczaj przejeżdżamy nią, chcąc dostać się do Al. Racławickich, a więc ścisłego centrum Lublina.

Drogę urządzono wzdłuż ziemnych szańców usypanych prawdopodobnie w XVII wieku. Była to 4 linia zasieków obronnych Lublina. Początkowo ulica była wąska, nierówna i wyboista, a w deszczowe dni niezwykle błotnista.
Po urządzeniu cmentarza, drogę zaczęto nazywać Grobową. W 1840 dokonano poszerzenia i wybrukowania ulicy. Stało się to pod nadzorem Dozoru Kościelnego z Antonim Kozyrskim jako prezesem. To wtedy zasypano pozostałości dawnych szańców miejskich. Lipowa miała wówczas charakter alei z wąską jezdnią i żwirowanym, obsadzonym szpalerem lip i grabów, pasem dla pieszych oraz konduktów pogrzebowych. Wtenczas (ok. 1844 r.) dzisiejszą Lipową zaczęto nazywać Cmentarną lub Smentarną. W 1899 roku równolegle do ulicy urządzono szeroki plac – bulwar, na którym ustawiono ławki dla przechodniów. Obrzeża placu obsadzono drzewkami grabowymi. Bulwar służył do przewożenia ciał zmarłych na cmentarz, przechodzenia orszaków żałobnych, towarzyszącym pogrzebom oraz ewentualnym spacerowiczom. Teren zamykano na dwa łańcuchy – od miasta i od cmentarza. Otwierano go jedynie w czasie przejścia orszaków pogrzebowych. Dla pieszych były po obu stronach osobne wejścia, które przedzielono słupkami.

Obecna nazwa obowiązuje od 1912 (chociaż niektóre przewodniki przesuwają tą datę do czasów I wojny światowej) roku, a wywodzi się od lip rosnących po bokach drogi.

Żródło:
„Cmentarz rzymskokatolicki przy ul. Lipowej w Lublinie”, oprac. B. Markiewicz, Lublin 1990.
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Ulicami Lublina, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1976.
H. Gawarecki, O dawnym Lublinie. Szkice z przeszłości miasta, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1974.
I.Kowalczyk, Zwiedzamy Lublin. Przewodnik, Lublin 2011.

Fotografia: Ulica Lipowa, @evgenianikolavna via Instagram