24 lipca 1957 roku przy ul. Piłsudskiego (wówczas Świerczewskiego) otwarto Park Ludowy. Tłum lublinian zebrał się by przywitać nowy obszar rekreacji. Pierwszy głos zabrał Jan Ujma – przewodniczący PMRN, który nakreślił historię budowy parku.
Położony na obszarze o powierzchni 30 ha był drugą, obok stadionu na Wieniawie inwestycją zbudowaną rękami lublinian. Tak. Park Ludowy budowali między innymi mieszkańcy w tzw. czynie społecznym. Stało się tak, gdyż koszt inwestycji opiewał na 13 mln złotych, co przerastało ówczesny budżet Lublina. Tysiące ludzi budowało park własnymi siłami, wielu składało ofiary pieniężne na jego budowę. Kierownicy przedsiębiorstw użyczali zarówno transportu jak i materiałów budowlanych. I tak po latach zmagań z przeciwnościami losu, piękny zadrzewiony zakątek nad Bystrzycą ujrzał światło dzienne.
Z punktu widzenia materialnego Lublinianie włożyli w park ok. 6 mln złotych. Usypano 24 tys. m.kw. żużlu, 16 tys. m. kw. gruzu, 39 tys. m.kw ziemi. Przepracowano 160 tys. roboczo-godzin na sadzeniu tysięcy drzewek, krzewów itp.
Podczas otwarcia nie zabrakło również części artystycznej. Pomimo siąpiącego deszczu na nowo założonej parceli parkowej wystąpił Zespół Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej. Odbyło się także losowanie w popularnej w tamtych czasach Lubelskiej Gry Liczbowej „Koziołek”.
Źródło:
„Kurier Lubelski” 1957 nr 107, [http://biblioteka.teatrnn.pl/ – dostęp wrzesień 2016]
Dodaj komentarz