W 1935 roku Dziesiąta była jedną z najmłodszych dzielnic Lublina. Miasto włączyło ją w swe granice w 1931 roku.
Cztery lata po przyłączeniu tego terenu, mieszkańcy tzw. dzielnicy ogrodów z niewyobrażalną starannością garnęli się do prac społecznych. Tkankę ówczesnej Dziesiątej stanowili urzędnicy i robotnicy pobliskich lubelskich fabryk. Lokalni działacze zdążyli wybudować mały kościółek oraz rozbudować miejscową szkołę.
W 1935 roku zainwestowano w małokalibrową strzelnicę. Sumptem lokalnej społeczności zw. kolejarzy oraz oddziału II Związku Strzeleckiego poczyniono kroki do zapewnienia „dziesiątakom” niezwykle przydatnej na trudne czasy rozrywki.
Budowę obiektu rozpoczęto pod koniec lipca. 22 września nowo-wybudowana strzelnica uzyskała imię kapitana Kuby-Bojarskiego, kiedy to w godzinach porannych po uroczystym nabożeństwie w kościele na Dziesiątej dokonano jej uroczystego otwarcia i poświęcenia, a także wykonano kilka honorowych wystrzałów.
Źródło:
„Życie Lubelskie”, 1935 nr 1 [http://dlibra.kul.pl – dostęp listopad 2016]
P. Wrona, Związek Strzelecki w powiecie lubelskim w dwudziestoleciu międzywojennym, „Rocznik Lubelski”, 2012, t. XXXVIII, s. 35-64.
Ekspress Lubelski i Wołyński, 1935 nr 263 [http://www.bc.wbp.lublin.pl – dostęp listopad 2016]
Dodaj komentarz