Uniwersytet Powszechny im. Stefana Żeromskiego

Wesprzyj portal, udostępniając znajomym:

Uniwersytet Powszechny im. Stefana Żeromskiego został powołany przez Zarząd Miejski 20 listopada 1935 roku. W pierwszym roku funkcjonowania mieścił się on przy ulicy Narutowicza 11 i składał się z jednej sali wykładowej i jednej świetlicowej. Na przełomie 1936/37 zaszła potrzeba korzystania z jeszcze jednej sali wykładowej. W roku następnym uniwersytet przeniósł się do lokalu przy Narutowicza 2, który uzyskano dzięki uprzejmości Pana Kuratora Oświaty Okręgu Lubelskiego. Dzięki temu placówka uzyskała dużą salę rekreacyjną, salę świetlicową, 3 sale wykładowe i pokój wykładowców.

Dla kogo był ten uniwersytet? Niestety w życiu bywa tak, że nie każdy ma możliwość swobodnego pobierania nauki, bez obawy o sytuację materialną. Szkoła ta była dla ludzi, którzy ze względu na ciężką sytuację finansową musieli porzucić edukację i podjąć pracę. Dlatego szerokim echem wieści o jej istnieniu odbiły się w środowisku robotniczym, rzemieślniczym, ekspedienckim. Jednakże największą grupę słuchaczy stanowili bezrobotni (tj. ok. 55%).

Już w drugim roku jej funkcjonowania powstał samorząd, chór, Komitet Redakcyjny i zespół dobrego czytania. Ten ostatni jak sama nazwa wskazuje potrzebował zapewne jakiegoś miejsca. Biblioteka uniwersytecka znajdowała się początkowo w biurze Oddziału Oświaty i Kultury Zarządu Miejskiego. Następnie została przeniesiona na Kapucyńską 7.

Uniwersytet Powszechny im. Stefana Żeromskiego

W życiu oświatowym tej placówki, bardzo ważne miejsce zajmował sport. Istniała bowiem sekcja sportowa uniwersytetu, w ramach której uczniowie między innymi uczestniczyli w grach w siatkówkę w Parku Bronowickim. Planowano również budowę kajaków do uprawiania sportów wodnych. Ale niestety ten projekt nie wyszedł.

Była też sekcja wycieczkowa, która cyklicznie urządzała wycieczki do pobliskich Zemborzyc. Zorganizowano jednokrotnie też trzydniową wycieczkę do Gdyni oraz jednodniową do Nałęczowa. Bardzo ważną rolę wychowaniu młodzieży pełniło także istnienie przyuniwersyteckiego chóru, który regularnie we środy miał próby w Teatrze Miejskim.

Cały program nauczania był podzielony na 3 działy: przysposobienie naukowe, nauczanie specjalne i samokształcenie.

Przysposobienie naukowe miało na celu wyrównanie szans między uczniami, którzy na przykład ukończyli szkołę powszechną z tymi którzy nie podjęli się nauki. Dla tych drugich uniwersytet przewidział kursy doszkalające w zakresie 7 klas szkoły powszechnej. Jednakże z racji braku funduszy, nie zorganizowano takiego kursu i uczniowie musieli doszkalać się na kursach wieczorowych. W ramach przysposobienia naukowego zajęcia prowadzono na Wydziale Ogólnym z przedmiotami: Język Polski z teorią literatury; Encyklopedia Nauk, jako wstęp do nauczania ogólnego; Wstęp do przyrodoznawstwa; Geografia i przyrodoznawstwo.

Nauczanie specjalne obejmowało już znacznie szerszy materiał. Składało się z 4 wydziałów: matematyczno-przyrodniczego i technicznego, społeczno-ekonomicznego i prawa, humanistycznego oraz higieny i wychowania.


Samokształcenie, jak sama nazwa wskazuje, obejmowało samodzielną pracę uczniów. W wypełnianiu tej nauki szczególną rolę odgrywała biblioteka oraz świetlica, których kierownikiem był p. mgr J. Wierucki.

Źródła:

Krok naprzód… : jednodniówka słuchaczów Uniwersytetu Powszechnego im. Stefana Żeromskiego w Lublinie, pod red. Wacława Wójcika, Lublin 1938 [http://dlibra.kul.pl/ – dostęp kwiecień 2017]

Głos Lubelski, 1937 nr 277 [http://bc.wbp.lublin.pl – dostęp kwiecień 2017]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *