Początkowo przy Świętoduskiej 20, zlokalizowany był zakład p. Piotra Księżyckiego, byłego pracownika Fabryki Wag W. Hessa. To tam w 1908 roku rozpoczęto produkcję wag dziesiętnych i stołowych o małej nośności.
W 1909 roku jej wyroby zaprezentowano na wystawie w Odessie. W tym samym też roku firma stała się spółką. Dołączył do niej szwagier Księżyckiego – Franciszek Maszkiewicz. Po ukonstytuowaniu się nowej tożsamości prawnej, wspólnicy zakupili grunty wyłączone spod majoratu Lublin. Chodzi o działkę przy Krochmalnej 24, położonej między ulicą Krochmalną a projektowaną wówczas Spółdzielczą.
Nowe hale produkcyjne pozwoliły rozszerzyć asortyment, który wysyłany był na tereny Galicji. Fabryka produkowała wtedy wagi wozowe, osobowo-lekarskie, dziesiętne oraz stołowe o większej nośności. Dzięki dywersyfikacji eksportu firma przetrwała w dobrej kondycji okres I wojny światowej. Kluczowe stało się tutaj uniezależnienie się od rynku rosyjskiego.
Niestety tuż po wojnie, a dokładnie w 1920 roku, zmarł założyciel Ideala Piotr Księżycki. Firma przeszła pod kontrolę jego wspólnika. Osobą decyzyjną była również wdowa po Księżyckim oraz dzieci. Dział produkcji objął Gustaw Krzykowski z Warszawy, za którego „kadencji” produkty fabryki były dwukrotnie odznaczane na wystawach międzynarodowych. W 1926 roku po Krzykowskim funkcję kierownika przejął Zygmunt Kozłowski, który pozostał na stanowisku aż do 1949 roku.
Na przełomie lat 1925/26 dobudowano nowe budynki fabryczne przy Krochmalnej. Powiększono też asortyment produkowanych wag. Na rynek lubelski wprowadzono wagę setną wyposażoną w urządzenie drukujące.
Oczywiście, jak to z większością fabryk bywało (o ile nie zostały zbombardowane), również i Ideal dostał się w łapy niemieckich oprawców. W okresie okupacji zakład zatrudniał ok. 50 pracowników. Produkował wagi o nośności od 100 do 500 kg. Ale nawet wtedy ten niewielki zakładzik miał ambitne plany rozwojowe. W 1940 roku znany architekt Tadeusz Witkowski wykonał projekt piętrowej hali fabrycznej, nawiązującej do ówczesnej zabudowy. Witkowski zaprojektował także ustępy w motorowni od podwórza.
U schyłku II wojny światowej zarząd niemiecki postanowił by urządzenia fabryczne zostały spakowane i wywiezione do Rzeszy, jednakże twarda postawa pracowników sprawiła, że zamiar ten nie doszedł do skutku.
W 1948 roku firma została upaństwowiona, a następnie jako „Specjalna Fabryka Wag Nr 3” przeszła pod Zarząd Dyrekcji Przemysłu Miejscowego.
Źródło:
„Lubelskie Fabryki Wag – zarys dziejów, konstrukcje”, pod red. Krystyny Schabowskiej, Lublin 2010.
Fotografia wagi z Fabryki „Ideal” przysłana przez p. Marka Soleckiego.
Dodaj komentarz