Lubelski teatr powojenny

Wesprzyj portal, udostępniając znajomym:

W czasie okupacji  w Lublinie znaleźli się przedstawiciele teatru na czele z Józefem Klejerem i Ireną Ładosiówną. Po ustąpieniu Niemców, przystąpili oni do organizacji życia teatralnego w naszym mieście. Pierwsze przedstawienie w Teatrze Miejskim odbyło się 12 sierpnia 1944 roku.

W tym  jakże niezwykle trudnym okresie wystawiono “Moralność Pani Dulskiej”, “Jeńców”, “Grube Ryby” i “Przepióreczkę”. Po tak owocnej początkowej działalności wówczas prywatny teatr lubelski przekształcono w Teatr Wojska Polskiego, którego Dyrekcja, chcąc zachować linię ważnego repertuaru wystawiła “Wesele” Wyspiańskiego i “Dożywocie” Fredry.

Gdy linia frontu zaczęła się przesuwać, zespół Teatru Wojska Polskiego wyjechał do Krakowa, następnie do Katowic, by osiąść na stałe w Łodzi. Ministerstwo Kultury i Sztuki, które jeszcze rezydowało w Lublinie, powierzyło dyrekcję opustoszałego teatru Antoniemu Różyckiemu na zasadzie umowy z Zarządem Miejskim. Kierownikiem artystycznym został Karol Borowski.

Od marca 1945 r. do lipca 1946  roku w Teatrze Miejskim wystawiono następujące sztuki: “Skiz” Zapolskiej, “Lekkomyślna siostra” – Perzyńskiego, “Droga do źródeł” – Perkitnego, “Matura” – Fodora, “Artyści” Hopkinsa, “Zemsta” Fredry, “Ich czworo” Zapolskiej, “Freuda teoria snów” Cwojdzińskiego, “Nadzieja” Heyermansa, “Ziemia nieludzka” de Curela, “Zamach” Brezy i Dyganta, “Powrót” Flersa i Caillaveta i na koniec sezonu “Świecznik” Musseta.

Zespół Teatru Miejskiego w tym okresie stanowili: Błońska, Gorczyńska, Górecka, Ładosiówna, Lorenc, Malkiewicz, Martini, Ossowska, Skrzydłowska, Żeliska, Chmielewski, Chmielarczyk, Klejer, Kondrat, Łuszczewski, Pichelski, Kowalczyk, Śliwa, Wacławski i inni. Na wiosnę przyłączyli się znani absolwenci Szkoły Dramatycznej – Stefańska i Michnikowski. Nowy sezon teatralny 1946/47 obfitował w nowe siły w zespole. Do niego przyłączono: Pasławską, Molicką i Piekarskiego. Poszczególne sztuki reżyserowali: Antoni Różycki, Karol Borowski, Zygmunt Chmielewski, Gustawa Błońska, Irena Ładosiówna, L. Łuszczewski. Dekoracje i kostiumy projektowała Zofia Węgierkowa. Malkiewicz, Martini, Chmielewski i Pichelski opuścili Lublin , zrażeni opieszałością miejskiej komisji mieszkaniowej, która nie kwapiła się wyposażyć artystów w mieszkania. Lubelski Teatr Miejski był wtedy w czołówce polskich teatrów powojennych.

W sezonie ogórkowym na deskach pojawiło się “Ostrożnie świeżo malowane” Fauchois i krotochwila W. Rapackiego “Wesoły wspólnik”. Wystawiono również “Pana Jowialskiego”.

Teatr Miejski w Lublinie cieszył się sporym powodzeniem. Miesięcznie odwiedzało go do 28 tys. widzów. Dawał 4 przedstawienia w miesiącu.

Źródło:

“Gazeta Lubelska” 1946 nr 355 [http://dlibra.kul.pl/dlibra/docmetadata?id=34317&from=&dirids=1&ver_id=&lp=5&QI= – dostęp luty 2019]

Fotografia pochodzi z Narodowego Archiwum Cyfrowego sygn 2-10613 [https://audiovis.nac.gov.pl/obraz/24469/c6ba30a8da23af4ff94c2e0acb66e18f/


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *