Jak komunikowano Lublin po wojnie? Nowe ulice, chodniki i mosty

Wesprzyj portal, udostępniając znajomym:

W okresie działań wojennych miasto poniosło ogromne straty w drogach, chodnikach i mostach. W 1944 roku na ogólną powierzchnię bruków 435.000 m2, zniszczeniu uległo 60 procent, a na ogólną powierzchnię chodników powyżej 180.000 m2, zniszczeniu uległo 70 procent.

Wszystkie mosty drewniane groziły zawaleniem i wymagały gruntownej przebudowy. Pomimo trudności finansowych w czasie pierwszych pięciu lat (1944 – 1949) usunięto wszystkie zniszczenia wojenne. Corocznie przeprowadzano intensywną przebudowę ulic w pierwszym rzędzie komunikacyjnych wraz z chodnikami. W drugim rzędzie wykonywano chodniki na innych ulicach miasta. Jednocześnie odbudowano 4 mosty drewniane (60mb) i 2 kładki dla ruchu pieszego.

W 1948 roku przystąpiono do budowy nowych ulic i chodników w dzielnicach robotniczych (ul. Ruska, Kalinowszczyzna, Rury Jezuickie). Wykonano wtedy 3100 mb ulic i około 5000 mb chodników. Całość wykonano z funduszów Rady Państwa w ramach poprawy warunków komunalnych. Te same fundusze pomogły w 1949 roku wykonać przebudowę ulicy Kunickiego, Żelaznej, Garbarskiej i Kamiennej. Rozpoczęto też budowę ulicy Sowińskiego przy nowo-budowanym miasteczku akademickim.

Dzięki uzyskanym kredytom z Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej odgruzowano Podzamcze. Pozyskany gruz przewieziono na nasyp nowo budującej się arterii łączącej dzielnicę Kalinowszczyzna z dworcem kolejowym.

Według stanu na dzień 31 grudnia 1949 roku w Lublinie było 88.3 km dróg o nawierzchni twardej, z czego 6 km to drogi państwowe, 5.3 km drogi wojewódzkie a 77 km stanowiły drogi gminne. Przy czym 11.3 km dróg gminnych było jeszcze nieodbudowanych po działaniach wojennych (dróg użytkowych było 65.7 km). W pierwszym półroczu 1949 roku odbudowano 11282 m2 jezdni, i odbudowano 9666 m2 chodników, wybudowano 2135 m2 nowych chodników. W drugim półroczu 1949 roku odbudowano 6136 m2 jezdni, 4250 m2 chodników. Zbudowano 5408 m2 nowych jezdni i 3695 nowych chodników.

Okres pierwszego 5-cio lecia w infrastrukturze drogowej charakteryzuje się również rozpoczętymi przez Miejską Radę Narodową zmianami nazw ulic. W 1946 roku, w celu upamiętnienia ofiar niemieckiego obozu koncentracyjnego na Majdanku, Miejska Rada Narodowa zdecydowała zmienić nazwę części ulicy Fabrycznej (bliższej obozowi) na Drogę Męczenników Majdanka. 7 lutego 1947 przemianowano ulicę Królewską na Bolesława Bieruta. 21 lipca 1949 roku na wspólnym posiedzeniu WRN i MRN w Lublinie z okazji 22 lipca nowe imiona otrzymały następujące ulice: Radziwiłłowska – Georgi Dymitrowa, Orlicz-Dreszera – Marcelego Nowotki, Lisa-Kuli – Stanisława Dubois, Peowiaków – Wincentego Pstrowskiego, Beliniaków – Małgorzaty Fornalskiej.

Na lata 1949 – 1954 przypada rozpoczęcie nowych inwestycji drogowych. Między innymi w styczniu 1951 roku rozpoczęto budowę ulicy Głębokiej, która miała się stać jedną z głównych arterii spinających dzielnicę akademicką z miastem. Również w styczniu tego samego roku Wydział Drogowy Miejskiej Rady Narodowej opracował koncepcję trasy W-Z, która pobiegnie od szosy warszawskiej doliną Czechówki do ul. Mełgiewskiej i dalej do szosy piaseckiej. Na uwagę może zasługiwać jeszcze fakt, że pośrodku planowanej trasy drogowej zaplanowano wybudować kolejkę elektryczną (niestety pozostało to jedynie w sferze planów).

Kontynuowano również zamianę nazw ulic. 30 marca 1951 roku Miejska Rada Narodowa zmieniła nazwy 27 ulicom. I tak na przykład: ulica Bernardyńska otrzymała imię Jarosława Dąbrowskiego, Beliny-Prażmowskiego – Róży-Luksemburg, Ewangelicka – Ludwika Waryńskiego, Piechoty – Obrońców Pokoju, Rury Jezuickie – Nadbystrzycka, Świętoduska – Hanki Sawickiej, Dominikańska – Sebastiana Klonowica, Bonifraterska – dr Mieczysława Biernackiego.

Bibliografia:

APL AML, Miejski Urząd Statystyczny. Dane dotyczące dróg, ulic i mostów na terenie Lublina w 1949 roku, sygn. 408.

APL AML, Protokoły z kontroli dotyczące Wydziału Gospodarki Komunalnej 1949 – 1950, sygn. 34.

APL AML, Sprawozdania Rady Miejskiej z lat 1944 – 1949, sygn. 404.

G. Wójcikowski, W. Wójcikowski, Kronika 1944 – 1989, W: Lublin. Dzieje miasta t. II: XIX i XX w, pod red. J. Kruszyńskiej, Lublin 2000

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *