Nie dalej jak dwa tygodnie temu poruszałem temat Alei Racławickich przy okazji rozpoczynających się prac remontowych.
Po publikacji tego artykułu bardzo cenny komentarz zamieścił p. Jacek Pudło – urodzony w Lublinie, inżynier transportu, współautor serwisu www.lubus.vot.pl.
Okazuje się, że w czasie okupacji niemieckiej również przeprowadzano remonty alei Racławickich. Naprawiano wtedy w sumie całkiem świeży klinkier. Tuż po wojnie, w 1947 roku wykonano kolejny remont.
Kolejny etap przemian tej arterii nastąpił w 1956 roku. Położono wówczas pierwszy asfalt. Jednakże był on tak słaby, że rok później musiano powtórzyć prace. W 1968 roku ulicę poszerzono, nie o 3, lecz o 6 metrów. Przy czym należy tu zaznaczyć, że część prac było wykonywanych w ramach czynu społecznego. Przed wizytą papieża, w 1987 roku dokonano pozaplanowego położenia warstwy asfaltu.
Pierwsza sygnalizacja świetlna pojawiła się w 1964 r. na skrzyżowaniu z ul. Lipową. Kolejna była najprawdopodobniej przy al. Długosza i przez długi czas obejmowała tylko przejście dla pieszych.
