W okresie międzywojennym w Lublinie powstało kilka obiektów sakralnych.
W 1933 roku na Dziesiątej wystawiony został drewniany kościół według projektu arch. Tadeusza Witkowskiego. Poświęcenia kościoła dokonał ks. Ignacy Żyszkiewicz. W latach 1934 – 35 na cmentarzu przy ulicy Unickiej wzniesiono kaplicę według projektu arch. A. Gruchalskiego, odznaczającą się oryginalnym ujęciem bryły.
Według projektu Oskara Sosnowskiego rozpoczęto w 1929 roku budowę kościoła św. Michała przy ulicy Fabrycznej. Kościół będący przykładem poszukiwań nowych rozwiązań w konwencji form polskiej architektury historycznej, posiada cechy monumentalizmu i stanowi nowy akcent w sylwetce tej części miasta.
W 1937 roku przy ulicy Krochmalnej za Cukrownią stanął – według projektu arch. Jerzego Siennickiego – skromny kościół drewniany.
Źródła:
H. Danczowska, Dzielnica Dziesiąta, Lublin 2003.
H. Gawarecki, Rozwój urbanistyczny i architektoniczny miasta w latach 1918 – 1939, W: Dzieje Lublina. T.2, pod red. S. Krzykały, Lublin 1975
Dodaj komentarz