Plac Wolności powstał dopiero w I ćwierci XIX wieku. Wówczas przeprowadzane były roboty regulacyjne terenu cmentarza kościelnego i dziedzińca przed Pałacem Tarłów.
Dziedziniec posłużył od tej pory jako miejsce na targi żywnościowe i dlatego nazwano je placem Targowym. W 1838 roku plac ten został już wybrukowany. W III ćwierci XIX wieku przeniesiono owe targi za Magistrat i wtedy plac zaczęto nazywać Bernardyńskim. Inną część dziedzińca odgrodzono i urządzono na nim skwer i włączono w obręb placu.
Na skwerze tym Jan Baranowski, pochodzący z Lublina, były dyrektor Obserwatorium Astronomicznego w Warszawie, ustawił w 1857 lub 1875 roku zegar słoneczny. Z czasem jednak skwer ponownie włączono do nieruchomości gimnazjalnej i postawiono tam ogrodzenie. Opasano też murem cmentarz przed kościołem Bernardynów, a w 1899 roku postawiono tam wieżę ciśnień dla zakładanego miastu wodociągu.
Miała formę wieży z zamku gotyckiego. Była nie tynkowana, z żółtego klinkieru. Jej historia kończy się w 1944 roku, kiedy w miesiącu lipcu została potraktowana radzieckim ostrzałem artyleryjskim. Jej zniszczenia nie pozwalały na odbudowę i zagrożoną konstrukcję rozebrano. W czasie wojny uległa również zniszczeniu zabudowa zawarta między ulicami: Pijarską, Krakowskim Przedmieściem, Przechodnią i pl. Bernardynów. Podczas rozbiórki pozostałości, dokonano korekty ukształtowania placu. Przesunięto oś. ulicy Pijarskiej o jedną parcelę w kierunku zachodnim. W części spalonego bloku, od placu wystawiono dom mieszkalny dla pracowników LSS. Ostatnia zmiana kształtu miała miejsce w 1957 roku, gdy przed gmachem Liceum im. Unii Lubelskiej zlokalizowano 3-kondygnacyjny budynek szkolny, tworzący nową ścianę placu.
Niedaleko pl. Wolności przy ulicy Walerego Wróblewskiego 4 znajduje się restauracja Santos Caffe & Pizza z której można zamówić posiłek z tego linku.
Źródło:
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Lublin i okolice – przewodnik, Lublin 1980.
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Ulicami Lublina, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1976.
I.Kowalczyk, Zwiedzamy Lublin. Przewodnik, Lublin 2011.
Dodaj komentarz