Palikije, dziś rozdzielone na Palikije Pierwsze i Palikije Drugie, to wsie o bogatej przeszłości, położone w malowniczym regionie województwa lubelskiego. Ich historia sięga głęboko w przeszłość, kiedy to stanowiły jedną wspólnotę z folwarkiem, odległą o 14 wiorst od Lublina.
W XV wieku, Palikije były własnością Zbigniewa Szczekockiego herbu Odrowąż. Miejscowość słynęła z młyna wodnego i pokładów kamienia wapiennego. Pierwszy spis ludności z 1827 roku odnotował istnienie 35 domów i 202 mieszkańców. Dziesięcinę w naturze oddawano do archidiakonatu lubelskiego, a z innych łanów na stół biskupa krakowskiego.
W drugiej połowie XIX wieku, folwark Palikije rozciągał się na gruntach o powierzchni 1652 mórg, a sama wieś liczyła 44 osady z gruntem mórg 1005. Tragicznym momentem w historii wsi była pacyfikacja przeprowadzona 2 marca 1944 roku przez Sonderdienst, żandarmerię oraz SS, podczas której spalono 12 gospodarstw i rozstrzelano 7 osób.
Dworek w Palikijach, wybudowany w 1682 roku i przebudowany w 1906 roku, jest jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów wsi. Otoczony parkiem z dominującymi lipami, dworek jest świadkiem historii i zmian, jakie przeszła wieś. Obecnie jest własnością prywatną i wstęp na teren parku jest wzbroniony.
Rodziny Świeżawskich, Popławskich i Gerliczów miały znaczący wpływ na historię Palikij. Dwór, otoczony pięcioma stawami i źródłami rzeki Bystra, jest jedną z lepiej zachowanych rezydencji ziemiańskich na Lubelszczyźnie. W XIX wieku, dwór był miejscem pracy społecznej, gdzie Natalia Świeżawska wspomagała finansowo ruch Lubelskich Kolonii Letnich, przyjmując do swoich domów dzieci z biednych rodzin.
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Palikije_Pierwsze
https://lublin.gosc.pl/doc/7869043.Palikije-we-wspolnocie-i-wierze
Dodaj komentarz