Ochotnicza Straż Pożarna w Lublinie została założona pod koniec 1919 roku. Inicjatywa jej powstania wyszła od członków Zarządu Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W skład komitetu organizacyjnego weszli: Gustaw Pruszkowski, śp. Jan Turczynowicz, Władysław Szubstarski, Kazimierz Janiszewski, Marian Waligóra, Gustaw Rossman, Feliks Moskalewski, Stanisław Lambach i inni.
Pierwsze walne zebranie nowo utworzonej straży odbyło się 21 grudnia 1919 roku, podczas którego wybrano pierwszy Zarząd. W jego skład weszli: śp. Jan Turczynowicz jako prezes, Feliks Moskalewski, Ignacy Cyraski, Władysław Szubstarski, Adolf Wolny, Stanisław Lambach, Piotr Dzwonkowski i Michał Czerwiński jako członkowie Zarządu. Marian Sowa, Władysław Sokołowski, Albin Bieliński i Władysław Zabiełło zostali wybrani jako zastępcy członków Zarządu. Członkami Komisji Rewizyjnej zostali Antoni Czapski, ks. kanonik Kościelmakowski, Michał Milewski i śp. Władysław Wojciechowski, a ich zastępcami Teodor Miller i Zygmunt Romanowski-Godlewski. Gustaw Pruszkowski został wybrany naczelnikiem straży, Kazimierz Janiszewski jego zastępcą, a śp. Józef Łukasik gospodarzem.
Nowo wybrany Zarząd miał do rozwiązania trudne zadanie związane z pozyskaniem odpowiedniego sprzętu, mundurów i pomieszczeń, bez których trudno było sobie wyobrazić skuteczne działanie straży. Wiosną 1920 roku, mimo różnych braków, nowo utworzona Straż Ochotnicza rozpoczęła działalność, zastępując Straż Zawodową w pełnieniu dyżurów w lokalach widowiskowych. Był to duży krok naprzód i znaczne odciążenie Straży Zawodowej, która wówczas była niewystarczająca.
Z czasem Straż Ochotnicza zaopatrywała się w coraz więcej sprzętu pożarniczego i stała się poważnym wsparciem dla Miejskiej Straży Zawodowej. Brała czynny udział w akcjach ratunkowych przy większych pożarach i powodzi. W miarę rozwoju, straż organizowała oddziały przy fabrykach, co pozwalało na uzyskanie pomieszczeń na sprzęt. Oddziały takie utworzono przy Fabryce Wag W. Hessa, Fabryce Samolotów T. Piaseckiego i E. Łaskiewicza oraz Fabryce Maszyn Rolniczych W. Moritza. Kancelaria Straży mieściła się w gmachu Trybunału na Rynku. W 1925 roku straż otrzymała swój sztandar.
W miarę rozwoju techniki, konieczna była zmiana taboru konnego na motorowy. Pierwszym etapem motoryzacji było przekazanie w 1929 roku przez PZU motopompy przenośnej oraz zakupienie podwozia samochodowego marki „Ford”, na którym zamontowano cysternę o pojemności 1000 litrów oraz urządzenie do przewożenia motopompy i niezbędnego sprzętu.
W 1930 roku straż otrzymała pomieszczenie w nowo wybudowanym „Domu Strażackim”, gdzie skutecznie się rozwijała. W 1931 roku Oddział Powiatowy Związku Straży Pożarnych przydzielił straży wóz rekwizytowy na podwoziu „Ford”, co pozwoliło na całkowite zmotoryzowanie plutonu. Ilość wyjazdów do pożarów znacznie wzrosła, umożliwiając działania również w dalszych okolicach. Wprowadzono stałe dyżury nocne, aby przyspieszyć wyjazdy do pożarów.
Dalszy rozwój straży został zahamowany przez konieczność opuszczenia pomieszczeń w „Domu Strażackim”, który został wydzierżawiony Zarządowi Miejskiemu na szkołę. W 1935 roku straż przeniosła się do pomieszczeń w b. fabryce wag W. Hessa, jednak niebawem znów musiała się przenieść z powodu sprzedaży budynków. Kolejną siedzibę uzyskano w fabryce maszyn rolniczych W. Moritza przy ul. Fabrycznej, gdzie straż mieściła się do 1937 roku. Po sprzedaży i uruchomieniu fabryki, straż przeniosła się do innego pomieszczenia przy ul. Czeskiej 9.
Pomimo trudnych warunków, straż kontynuowała swoje działania, szkoląc nowych członków i utrzymując stałe dyżury nocne. Od 15 listopada 1938 roku straż mieściła się przy Al. Racławickiej 3 w koszarach Związku Strzeleckiego. Liczyła około 50 członków wspierających i ponad 60 członków czynnych, w tym oddział żeński. Tabor straży składał się z dwóch samochodów oraz dwóch wozów konnych z sikawką ręczną i różnym sprzętem pomocniczym.
Skład Zarządu Straży był następujący: prezesem jest mgr Z. Ptaszyński — Starosta Grodzki, I wiceprezesem i Naczelnikiem Straży — Zb. Florkiewicz, II wiceprezesem — insp. St. Stanisz, sekretarzem — T. Przyłucki, skarbnikiem — T. Żarek, gospodarzem — Br. Michalewski, kapelanem — ks. kan. Mentzel, lekarzem — dr M. Garbaczewski, członkami zarządu są również sędzia St. Michalski, Maciej Urych i Jan Dybicki. Korpus Straży składał się z trzech plutonów męskich i oddziału żeńskiego. Straż posiadała bibliotekę liczącą około 250 tomów oraz radio. Trwały też starania o budowę własnej remizy, którą Zarząd planował rozpocząć wiosną 1939 roku.
Źródło:
Kalendarz Informator Pogotowia Ratunkowego Na rok 1939 [http://bc.wbp.lublin.pl/dlibra/docmetadata?id=23396&from=&dirids=1&ver_id=&lp=1&QI= – dostęp sierpień 1939]
Dodaj komentarz