Tuż po wojennej zawierusze Lublin posiadał ok. 100 tys. mieszkańców i praktycznie nie mógł zapewnić bytu dla nowo-przyjezdnych gości.
W czasie II wojny światowej nasze miasto utraciło ważne dwa przybytki jakimi były: Hotel Wiktoria i Hotel Europejski (ten drugi utracony na chwilę, gdyż posiadał uszkodzony narożnik). Były to największe, najbardziej prestiżowe miejsca.
Dwa, trzy pozostałe hotele i kilka mniejszych pensjonatów nie mogło obsłużyć wszystkich przyjezdnych, dlatego większość osób przybywających do miasta wybierało pokoje udostępniane w domach prywatnych. Na brak hotelu w szczególności cierpiała dzielnica kolejowa, gdzie podróżni nie mieli gdzie oczekiwać na przyjazd pociągu.
W latach 1906 – 1944 przy ulicy 1-Maja 42 był Hotel Krakowski, jednakże w 1946 roku w tym miejscu rezydowali prywatni lokatorzy. Kilka osób zajmowało mieszkania bez przydziałów, kilka pokoi stanowiło kwatery wojskowe. Jednakże Zarząd Miejski wydał zezwolenie na nowe urządzenie Hotelu. Spotkało się to z pewnymi problemami, ponieważ były trudności z wykwaterowaniem lokatorów. Lecz miało to nastąpić w niedalekiej przyszłości.
Na koniec warto dodać, że budynek ten był specjalnie dostosowany na cele hotelowe. Posiadał specyficzny system korytarzy.
Źródło:
Gazeta Lubelska, 1946 nr 118 [http://dlibra.kul.pl/dlibra – dostęp czerwiec 2018]