Budowa i otwarcie wiaduktu przy ul. Kunickiego

Projekt został sporządzony w Dziale Mostów Dyrekcji Radomskiej pod kierownictwem inż. Piotra Rogowskiego, a opracowany przez inż. Romana Strawińskiego. Ciekawostką jest, że przy opracowywaniu warunków uwzględniono późniejsze uruchomienie tramwajów.

Budowa wiaduktu rozpoczęła się 9 sierpnia 1925 roku. Przykrycie wiaduktu stanowi płyta żelazobetonowa spoczywająca na 32-kolumnach i dwóch przyczółkach. Po obu stronach jezdni urządzono chodniki przedzielone balustradą. Jezdnię wykonano z kostek granitowych na podłożu betonowym. Pod nimi urządzono kanały do ułożenia wszelakich mediów.

Szerokość wynosiła 18,1 m, a wysokość – 4,5 m. Fundamenty posadowione zostały na 868 mm palach żelazobetonowych na głębokości 6,5 m. Zapuszczanie pali dokonano nowoczesnym sposobem przy pomocy zapłukiwania strumieniem wody pod ciśnieniem 2 atmosfer.

Na wiadukcie ułożono 14 torów. Przyczółki wiaduktu są zakończone ścianami oporowymi, zaprojektowanymi z iście artystycznym gustem łącznie z balustradą i latarniami elektrycznymi. Stronę architektoniczną zaprojektował inż. Julian Jakubowski – kierownik Działu Budynków Dyrekcji Radomskiej. Prace zakończono 15 maja 1928 roku.

Strony: 1 2 3 4 5 6