Wieża wjazdowa do dawnego pałacu Radziwiłłów w Białej Podlaskiej to jeden z najciekawszych zachowanych elementów historycznego założenia zamkowego. Powstała w XVII wieku jako część rozległej rezydencji magnackiej i do dziś zachwyca swoją monumentalną formą oraz barokowym stylem.
Została wzniesiona jako element obronno-reprezentacyjny pałacu Radziwiłłów. W XIX wieku, po pożarze, została odbudowana i zrekonstruowano jej charakterystyczny hełm z latarnią. W 1922 roku, wraz z innymi budowlami dawnego zamku, przeszła w posiadanie Powiatowego Związku Samorządowego. W latach 80 we wnętrzach pałacu mieścił się Domu Kultury, dziś stanowi wstęp do Muzeum Południowego Podlasia.

Wieża została zbudowana z cegły i ciosów kamiennych, a jej ściany pokrywa wapienny tynk. Konstrukcja dachu jest drewniana, a jego pokrycie wykonano z blachy ocynkowanej. W przyziemiu zastosowano sklepienia krzyżowe i beczkowe, natomiast na piętrach znajdują się drewniane stropy z podsufitówką.
Budynek ma plan prostokąta, a jej główny korpus jest dwukondygnacyjny i nakryty dachem trójspadowym. Najbardziej charakterystycznym elementem jest sześciokondygnacyjna wieża zwieńczona hełmem z latarnią. Na osi wieży znajduje się szeroki przejazd zamknięty łukiem półkolistym, który kiedyś prowadził na teren zamkowy.
Elewacje są bogato zdobione – ściany wieży podzielone są lizenami biegnącymi przez całą ich wysokość, a całość wieńczy gzyms. Otwory okienne w górnej części korpusu posiadają ozdobne obramienia, natomiast te w dolnej kondygnacji są proste, bez dekoracji.
W tylnej części wieży znajduje się jej szyja sięgająca wysokości drugiej kondygnacji. Dawniej pełniła funkcję dodatkowego elementu obronnego. W dolnej części elewacji tylnej widoczna jest trójosiowa struktura, a górna kondygnacja posiada pięcioosiowy układ otworów okiennych. W najwyższej kondygnacji wieży znajduje się charakterystyczny oculus.
Przejdź do galerii na następnej stronie