
Po śmierci Bolesława Bieruta w Lublinie trwały liczne dyskusje na temat sposobu uczczenia jego pamięci. Mieszkańcy miasta, pamiętając o jego związkach z Lublinem, zastanawiali się, jakie działania podjąć, by godnie upamiętnić tę postać. Ostateczne decyzje w tej sprawie zapadły podczas sesji Miejskiej Rady Narodowej.
Postanowiono, że w jednym z najpiękniejszych miejsc Lublina, przed Domem Kultury, powstanie pomnik Bolesława Bieruta. Ponadto plac zebrań na Podzamczu miał otrzymać jego imię, a Dom Kultury mieszczący się na Zamku został przeznaczony do przemianowania na „Dom Kultury im. Bolesława Bieruta”. (Notacja: Z treści artykułu wynika, iż w 1956 roku planowano wybudować pomnik przez Zamkiem. Dziś wiemy, że okazały monument powstał na Kalinowszczyźnie,)
Władze miasta zaplanowały rozpoczęcie wstępnych prac w najbliższych dniach, tak aby wszystkie działania zostały zakończone do 18 kwietnia 1957 roku, w dniu urodzin Bieruta. Uroczystości miały podkreślić jego znaczenie dla miasta oraz przypominać o jego działalności politycznej.
Bolesław Bierut, urodzony w Lublinie, spędził tu swoje dzieciństwo i młodość, a także rozpoczynał działalność polityczną. W 1944 roku przewodniczył w Lublinie Krajowej Radzie Narodowej, najwyższemu organowi władzy w odradzającym się państwie. Od początku istnienia Polski Ludowej interesował się rozwojem Lublina, często odwiedzał miasto i osobiście nadzorował prace związane z jego odbudową.
Szczególnie interesowała go renowacja i przebudowa Zamku, który miał stać się Domem Kultury. Podczas swoich wizyt w Lublinie często podziwiał panoramę miasta z placu przed zamkiem, skąd roztaczał się jeden z najpiękniejszych widoków na okolicę. Mówił wówczas, że Lublin jest wyjątkowym miejscem o szczególnym znaczeniu.
Po jego śmierci mieszkańcy Lublina chcieli w sposób trwały uczcić pamięć tego „największego syna Lubelszczyzny”, co znalazło odzwierciedlenie w decyzjach Miejskiej Rady Narodowej i planach budowy pomnika oraz nadania jego imienia ważnym przestrzeniom miejskim.
Źródło: