Jan Wydra (1902–1937) był malarzem związanym z artystycznym ruchem Bractwa św. Łukasza, którego członkowie starali się łączyć klasyczne techniki malarskie z polskimi motywami narodowymi i religijnymi. Twórczość Wydry była silnie związana z polskim folklorem i historią, a jego obrazy często odwołują się do tradycji malarstwa renesansowego oraz baroku. Urodził się w 1902 roku w Ciecierzynie koło Lublina, zmarł w 1937 w Otwocku.
Studia artystyczne Wydra rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie kształcił się pod okiem Tadeusza Pruszkowskiego, wpływowego pedagoga i propagatora polskiej szkoły malarstwa. Pruszkowski wprowadził Wydrę w świat historyzującego stylu, wzorowanego na sztuce dawnych mistrzów takich jak flamandzcy i holenderscy malarze. W pracowni Pruszkowskiego Wydra nauczył się tworzyć dzieła oparte na dokładności rysunku, intensywnych efektach światła i cienia oraz wielopłaszczyznowych kompozycjach.
Wydra często podejmował tematy religijne, w tym biblijne motywy, które przedstawiał w scenach pełnych szczegółów i teatralnych kompozycji. Jego „Chrystus w mieście” z 1925 roku jest przykładem obrazów o bogatej ikonografii, w których artysta zestawiał postać Jezusa z pełnym grzesznych symboli otoczeniem. Malował też portrety, pejzaże oraz alegoryczne sceny, takie jak tryptyk „Pierwszy Sejm w Łęczycy” (1929), gdzie symbolicznie oddał cnoty i słabości ludzkie.
W Kazimierzu Dolnym
Osiedlił się w Kazimierzu Dolnym w 1928 roku, przyciągnięty atmosferą tamtejszej kolonii artystycznej. Ta malownicza miejscowość nad Wisłą stała się inspiracją dla licznych pejzaży artysty, w których wykorzystywał barwy ziemi i nieba, tworząc kompozycje pełne nostalgii. Kazimierskie widoki, takie jak „Kazimierz nad Wisłą” z 1930 roku, są pełne ciepłych, subtelnych tonów i oddają wyjątkową atmosferę miejsca. Trzeba też nadmienić, iż w tym czasie nauczał w szkole plastycznej w Lublinie.
Dzieła Wydry były doceniane zarówno w Polsce, jak i za granicą. Wystawiał swoje prace m.in. na Biennale w Wenecji (1934) oraz w USA, gdzie jego obrazy były pokazywane w Carnegie Institute i Art Institute of Chicago.
Zmarł młodo, ale jego dorobek artystyczny doczekał się pośmiertnych wystaw retrospektywnych w Polsce, m.in. w Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym w 2004 roku.
Źródło:
