Stare Miasto

W dniu: 17-go sierpnia 2018 r. do wieczności odszedł od nas pułkownik Władysław Rokicki – „Ostatni Obrońca Lublina” i jak Go nazywali inni: “Oficer d/s specjalnych”. Niewątpliwie człowiek wyjątkowy – o oryginalnym, bogatym, różnorodnym i historycznie złożonym życiorysie.

Na przestrzeni wieków Lublin nawiedzało wiele epidemii (np. epidemia cholery w 1892 roku). Jedną z nich była plaga tyfusu plamistego. Z biegiem lat przedsiębrano dodatkowe kroki by uchronić miasto przez zarazą.

Lublin w II połowie XVI był w pełnym rozkwicie. Gromadzili się tu kupcy w święto Matki Boskiej Gromnicznej (2 lutego), którzy mieli coś do sprzedania lub chcieli coś kupić.

Od późnego średniowiecza na lubelskich ulicach rozwijał się handel przeróżnymi artykułami.

W 1961 roku prowadzono prace rozbiórkowe na jednej z parceli przy ulicy Olejnej 6.

Po śmierci Józefa Piechoty Rada Miejska, przy akceptacji wojewody Józefa Rożnieckiego, czasowo powierzyła obowiązki prezydenckie dotychczasowemu wiceprezydentowi – Bolesławowi Liszkowskiemu.

W pierwszych latach XX wieku podczas robót ziemnych w Lublinie, zaczęto odkrywać jego podziemne tajemnice.

28 maja 1728 roku sprowadzeni do Lublina Trynitarze otrzymali od biskupa krakowskiego Konstantego Felicjana Szaniawskiego pozwolenie na urządzenie kaplicy prywatnej, do czasu gdy nie będą mieli własnego kościoła.

Miasto nasze przez wieki ulegało wielu przemianom.

Budynek obecnego Trybunału Koronnego znajdujący się przy ulicy Rynek 1, pełnił wiele funkcji na przestrzeni lat.

W południowej stronie Rynku, pod numerem 12 stoi dom z pięknymi, późnorenesansowymi ozdobami okiennymi.

Miasto nasze w latach okupacji hitlerowskiej stanowiło stolicę regionu o największym nasileniu walki podziemnej w kraju.

„Kto przyjdzie na to miejsce, ujrzeć może wzruszający zarys kościoła, którego nie ma. Jeśli umie wyobraźnią widzieć, z powietrza wyprowadzi sobie na tych fundamentach mury nawy, wieży i kaplic” –  1936 r. Józef Czechowicz.

Podczas naszych poszukiwań natrafiliśmy na jeden z numerów czasopisma „Kłosy”, w którym opisano naszą Bramę Krakowską.

W 1954 roku nadal dokonywała się modernizacja Starego Miasta.

Donosi o tym Ilustrowany Kuryer Codzienny, który dziś za pośrednictwem nowych technologii w Małopolskiej Bibliotece Cyfrowej się znajduje.

Początki sportu kołowego w mieście naszym należy datować na rok 1888.