Jeszcze przed nawałą niemiecką, tuż obok Zamku Lubelskiego stała synagoga Maharszala. Dzisiaj częściowo biegnie tędy Aleja Tysiąclecia.
Maharszal, a raczej Salomon ben Jachiel Luria urodził się gdzieś w Polsce ok 1510 roku. Prawdopodobnie był to Brześć. Pierwsze nauki pobierał od swojego dziadka Izaaka Klaubera – znanego uczonego z Poznania i tam właśnie rozpoczynał swoją karierę. Kiedy już wykształcił się dostatecznie w naukach talmudycznych, dostał pod swoje skrzydła pierwszych uczniów.
Około 1550 roku otrzymał powołanie do gminy Ostrogskiej na Wołyniu na przełożonego tamtejszej wyższej szkoły religijnej. Już wtedy odznaczał się wielką erudycją, którą potrafił oczarować grono uczniów zarówno z kraju jak i zagranicy.
Największą sławę przyniósł mu pobyt w naszym mieście Lublinie, gdzie również skierowano go na stanowisko przełożonego szkoły talmudycznej. Wielu było wtedy uczonych, których przeróżne poglądy na temat religii ścierały się ze sobą. Maharszal zazwyczaj ich wszystkich krytykował, można by rzec miażdżył światopoglądowo. Oczywiście nie przysporzyło mu to wielu przyjaciół. Pomimo tego Luria wciąż cieszył się ogromnym uznaniem ze strony swoich uczniów.
Poza działalnością dydaktyczną Maharszal pisał dzieła talmudyczne, a także poezje liturgiczne. W 1574 roku wydał we Lwowie wielkie dzieło złożone z 101 zeszytów, w którym zawarł poglądy innych uczonych na „zawiłe kwestie religijne”. Innym wysoko cenionym dziełem było „Jam szel Szlomoh” (Morze Salomona) zwierające nowele z wielu traktatów talmudycznych. Popełnił także: „Chochmat Szlomoh” (Mądrość Salomona), „Atereth Szlomoh” (Korona Salomona), „Amude Szlomoh” (Filary Salomona). Dwa ostatnie zostały wydane w Bazylei.
Swoje życie zakończył w 7 listopada 1573 roku w naszym mieście. Został pochowany na cmentarzu żydowskim na Kalinowszczyźnie.
Źródło:
M. Bersohn, Słownik biograficzny uczonych Żydów polskich XVI, XVII i XVIII wieku, [https://polona.pl/item/15489099/55/ – dostęp marzec 2016]
Dodaj komentarz