Minęło już 100 lat odkąd Tatary są częścią Lublina. W październiku 1916 roku w granicach Lublina poza nimi, znalazły się inne dzielnice zabudowane na sposób miejski, w dużym stopniu uprzemysłowione: Bronowice, Kośminek, za Cukrownią, Wieniawa, Czechów i Lemszczyzna.
Tradycja przekazywana z pokolenia na pokolenie mówi, że Tatary powstały w XIV wieku po bitwie z Tatarami (1341 r.). W czasach najazdów tatarskich miasto nie posiadało jeszcze murów obronnych. Dlatego z głęboką wiarą oczekiwano na odsiecz, która przybyła pod przywództwem Kazimierza Wielkiego. W 1341 roku doprowadzono do rozgromienia nieprzyjaciół na prawym brzegu Bystrzycy. Inna tradycja mówi o tym, że dzisiejszą nazwę dzielnicy zawdzięcza się osiadłej tutaj ludności tatarskiej za czasów Władysława Jagiełły.
W XVI wieku Tatary awansowały do rangi przedmieścia Lublina. To z kolei za sprawunkiem króla Zygmunta I. W 1541 roku wydał on przywilej zezwalający na eksploatację kamienia wapiennego ze wzgórza na Tatarach i używania go do budowy murów obronnych, wież i kamienic. Miało to ogromne znaczenie dla polepszenia obronności Koziego Grodu. To dzięki zasobności przyszłej wtedy dzielnicy Lublina, mieszkańcy mogli poczuć się bezpieczniej.
Pod koniec XVIII wieku dwór tatarski gościł dwóch sławetnych gości. Podczas swojej podróży do Kaniowa zatrzymał się tu Stanisław August. Przebywał tu też Adam Stanisław Naruszewicz – słynny poeta i historyk, autor „Historii narodu polskiego”.
W XIX wieku stary dwór tatarski ustąpił miejsca nowemu, powstałemu ok. 1883 roku. W okresie międzywojennym dom ten należał do rodziny Graffów. Następnie w okresie okupacji przejęło go wojsko niemieckie, które po pewnym czasie (1941) przebudowało go i adoptowało na szpital dla rekonwalescentów. Z kolei w 1944 roku w dworku Graffa stacjonowało dowództwo radzieckie. Na mocy reformy rolnej z września, majątek Tataru rozparcelowano i przekazano państwu. Dworek przekazana na użytek instytucji państwowych.
Najpierw był tutaj komitet dzielnicowy PPR. Do 1969 roku mieściły się tu kolejno: Zakłady Garbarskie, Internat Liceum Ogólnokształcącego, Opiekuńczy Dom Dziecka, Internat Studium Nauczycielskiego. Te częste zmiany właścicieli negatywnie wpłynęły na stan budynku. W 1970 roku były plany by w dworku zorganizować zakład gastronomiczny lub siedzibę klubu RKS Motor.
Źródło:
M. Targoński, Tatary, W: Kamena, 1970 nr 25 [http://biblioteka.teatrnn.pl – dostęp styczeń 2017]
Dodaj komentarz