Osiedle im. Henryka Sienkiewicza

Tytułowe osiedle zajmuje obszar 16,1 ha. Obecnie od ulicy Zana oddzielone jest supermarketem E. Leclerc. Niegdyś znajdowała się tutaj fabryka prefabrykatów do budowy bloków z tzw. Wielkiej Płyty.

Co ciekawe teren ten miał być przeznaczony pod budowę ośrodków kulturalnych (wg przewodnika z 1980 roku). Od strony południowej obszar osiedla Sienkiewicza jest bardzo pofałdowany, trudny do zabudowy. Toteż przeznaczono go na park osiedlowy.

To, jak mniemam 4 w kolejności osiedle LSM realizowane było w typowym systemie montażowym OWT/67, podobnie jak inne osiedla z lat 60 i 70. Pierwszy budynek oddano w 1973 roku. Celem projektu tego osiedla było zapewnienie mieszkańcom jednakowego nasłonecznienia. Nad wszystkim czuwał inżynier Janusz Link.

Janusz Link dokonał w tym przypadku tzw. strefowania, czyli powiązania wysokości budynków z ukształtowaniem terenu. W najniższej części osiedla, tej powiązanej z parkiem, wybudowano najniższe budynki. Mają one 2 kondygnacje i przeznaczone były dla osób starszych i samotnych. Dalej umieszczono budynki 5-kondygnacyjne, a na najwyższych partiach terenu 11-kondygnacyjne. Budynki połączone są w zespoły z własnym terenami zielonymi i placami zabaw. Strefa gospodarcza znajduje się przy ulicy wewnętrznej. Przy niej znajdują się również parkingi i garaże.

Dojazdy do szkoły, strefy handlowej i małych budynków rozwiązano za pomocą tzw. „sięgacza” czyli zamkniętej z jednej strony ślepej uliczki.

Prace nad budową rozpoczęły się już w 1972 roku. Kierownikiem budowy osiedla był inżynier Józef Krzysiak. W rozmowie z redaktorem Kuriera Lubelskiego z 1972 roku wskazywał na braki kadrowe wśród murarzy. Kształtowaniem terenu zajmowało się Przedsiębiorstwo Robót Inżynieryjnych. Jak się okazuje była to pierwsza budowa prowadzona normalnie. Spokojnie najpierw dokonano prac ziemnych, następnie zbrojeniowych, a potem budowlanych. Uzbrojeniem terenu w potrzebne „media”, jak woda, gaz czy ciepło zajmowało się Lubelskie Przedsiębiorstwo Instalacji Sanitarnych.

Z bliżej nam nie poznanych powodów nie powstały w rzeczywistości projektowane budynki 2-kondygnacyjne. W ich miejscu, nad samym wąwozem są obecnie nasadzenia.

Osiedle realizowano w latach 1973 – 1975. Łącznie wybudowano 1292 mieszkania. Obecnie liczy ok. 3900 mieszkańców.

Źródło:

H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Lublin i okolice. Przewodnik, Warszawa 1980.

Kurier Lubelski, 1972 nr 244, [http://biblioteka.teatrnn.pl/dlibra/dlibra/docmetadata?id=78929&from=&dirids=1&ver_id=&lp=182&QI= – dostęp wrzesień 2019]