Dnia 15 sierpnia 1938 roku, o godzinie 12:00, po kilkudziesięcioletniej przerwie, na cztery strony świata ponownie rozbrzmiał z ganku Bramy Krakowskiej lubelski hejnał. Było to wydarzenie symboliczne, przywracające mieszkańcom Lublina tradycję, która sięga XVII wieku.
Pierwsze wzmianki o hejnale sięgają roku 1686, kiedy to bractwo muzyków polnych i wojskowych zaproponowało jego wprowadzenie. Zgodnie z miejską tradycją, hejnał był grany cztery razy w roku podczas kwartalnych Mszy św. za zmarłych braci-muzyków. W tym samym roku rada miasta Lublina ustanowiła stanowisko trębacza na Bramie Krakowskiej, który regularnie odgrywał hejnał.
Z czasem hejnał stał się bardziej codzienny – w XIX wieku trębacz z Bramy Krakowskiej wygrywał melodię przy każdej pełnej godzinie. Niestety, po upadku powstania styczniowego hejnał zamilkł na dziesięciolecia. Był to trudny czas, w którym wiele lokalnych tradycji zaniedbano z powodu represji i przygnębienia społecznego.
Dopiero po odzyskaniu niepodległości w 1919 roku Lublin na nowo zaczął przypominać sobie o swoich dawnych zwyczajach. W tamtym czasie przyjęto praktykę grania pieśni patriotycznych z Bramy Krakowskiej. Jednak dopiero w 1938 roku, dzięki zaangażowaniu Rady Artystycznej Lublina oraz odnalezieniu starego zapisu muzycznego przez prof. Wrońskiego, zdecydowano o przywróceniu oryginalnego hejnału.
Hejnał odtąd miał być grany regularnie trzy razy dziennie – o godzinie 8:00, 12:00 i 21:00. Jako datę jego wznowienia wybrano 15 sierpnia – dzień wyjątkowy w historii miasta, przypominający o nadaniu Lublinowi przez króla Władysława Łokietka praw miejskich na prawie magdeburskim w 1317 roku.
Źródło:
