Janusz Grabowski (1898–1938) – ziemianin, społecznik, patriota

Janusz Grabowski urodził się w 1898 roku w Rzeczycy Ziemiańskiej na Lubelszczyźnie, w majątku należącym do jego rodziny. Otrzymał staranne wychowanie, które zaszczepiło w nim zamiłowanie do pracy na roli oraz poczucie odpowiedzialności społecznej. Był silnie związany z Lublinem – tutaj dorastał i kształcił się w Gimnazjum im. Vetterów. Następnie podjął studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, by po ich ukończeniu wrócić w rodzinne strony.

W 1919 roku, w poczuciu patriotycznego obowiązku, wstąpił do armii i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc do 1920 roku. Po zakończeniu działań wojennych poświęcił się temu, co było jego prawdziwą pasją – pracy na roli i działalności społecznej.

Przez 16 lat zarządzał dobrami Abramowice, Bronowice i Felin pod Lublinem, wykazując się niestrudzoną pracowitością i zaangażowaniem w rozwój lokalnego rolnictwa. Był aktywnym członkiem Związku Ziemian, gdzie pełnił funkcję referenta do spraw społecznych. Był również jednym z założycieli Lubelskiego Koła Porad Sąsiedzkich, a później jego wiceprezesem. Jego działalność miała na celu wspieranie lokalnej społeczności i podnoszenie jakości życia mieszkańców regionu.

Janusz Grabowski cieszył się powszechnym szacunkiem – uchodził za człowieka prawego, sprawiedliwego i oddanego swojej misji. Wymagający wobec podwładnych, jednocześnie służył im pomocą i radą.

Zmarł po długiej chorobie 10 października 1938 roku w Warszawie, w wieku 40 lat. Jego ciało spoczęło na cmentarzu w Głusku. Pogrzeb zgromadził licznych przedstawicieli ziemiaństwa oraz rzesze mieszkańców wsi, którzy pragnęli oddać hołd temu szlachetnemu człowiekowi.

Źródło:

Gazeta Rolnicza : pismo tygodniowe ilustrowane. R. 78, nr 49 (9 grudnia 1938)