Powstanie Getta na Podzamczu

24 marca 1941 roku Gubernator Dystryktu Lubelskiego –  Ernst Emil Zorner wydał zarządzenie o wydzieleniu Getta w historycznej dzielnicy żydowskiej na Podzamczu. 6 kwietnia tekst tego zarządzenia pojawił się w „Nowym Głosie Lubelskim” – propagandowym nazistowskim dzienniku.  Wynika z niego, że decyzję tą pojęto „ze względu na dobro publiczne”, co oczywiście patrząc z perspektywy wielu już lat, jest delikatnie mówiąc wielkim nieporozumieniem.

Granice tej zamkniętej dzielnicy mieszkaniowej wyznaczały ulice: od rogu Kowalskiej poprzez Kowalską, Krawiecką, wzdłuż bloku domów zaznaczonych na planie, przecinając wolne pole Siennej do Kalinowszczyzny aż do rogu Franciszkańskiej, Franciszkańską poprzez Unicką aż do rogu Lubartowskiej, Lubartowską aż do rogu Kowalskiej. To zarządzenie nie obejmowało domów użyteczności publicznej i innych domów zajętych przez Urzędy i Formacje, oraz kościołów.

W Gecie od tej pory mieli mieszkać wszyscy Żydzi z Lublina. W razie nie zastosowania się do zarządzenia, groziło im przymusowe wysiedlenie do nowo tworzonych gett poza granicami miasta. Przebywanie poza terenem getta było zabronione. Jednocześnie ci, którzy nie byli Żydami a mieszkali na terenie nowo-utworzonej dzielnicy, byli zobowiązani do opuszczenia granic do 10 kwietnia 1941 roku.

8. Zamieszkanie względnie pobyt bez zezwolenia w Gecie jest dla Nieżydów wzbroniony. Nieżydom zabrania się żydom udzielać schronienia. W wypadku wykro­czeń będą mieszkania Nieżydów  konfis­kowane.

Źródło:

„Nowy Głos Lubelski”, 1941 nr 81 [http://bc.umcs.lublin.pl – dostęp listopad 2016]