Tak, swojego czasu Politechnika Lubelska miała swój rektorat w Pałacu Sobieskich. Było to w czasie, gdy nowy obiekt przy ulicy Nadbystrzyckiej był jeszcze w budowie. Do dzisiaj znajduje się tu archiwum, wydawnictwo, katedra Architektury i dział socjalny Politechniki Lubelskiej. Uczelnia jest w posiadaniu pałacu od 1959 roku.
Widnieje na widoku Lublina z 1617 roku. Opisany jako dwór Marka Sobieskiego, wojewody lubelskiego na Żmigrodzie „w miejscu widocznym zbudowany, z wielką starannością i niemałym kosztem”. Na widoku widzimy okazałą budowlę z wieżą po środku, nakrytą kopułą i hełmem. Od Sobieskich pałac przeszedł w ręce rodziny Radziwiłłów. Na początku XIX wieku był już znacznie zrujnowany i wystawiono go na licytację. W 1811 roku nowym właścicielem stał się Dominik Boczarski, patron Trybunału Lubelskiego, który ubzdurał sobie by zainstalować na środkowej wieży skrzydła wiatraka o osi pionowej. No ale tak jak jest z szalonymi pomysłami, ten też zakończył się bankructwem.
W 1864 roku nowi właściciele – bracia Brzezińscy – stworzyli tu młyn parowy. W latach 1883 – 1884 następny posiadacz J. Strachociński dokonał przebudowy pałacu na cele mieszkalne. Zmonumentalizował on gmach poprzez dostawienie dwóch bocznych oficyn i frontowych kodegard. W 1905 w budynkach pałacowych rozpoczęło działalność Prywatne Gimnazjum Żeńskie Heleny Czarnieckiej, które mieściło się tu do czasu wybuchu drugiej wojny światowej.
Od sierpnia 1944 roku do stycznia 1945 roku mieścił się tu Komitet Centralny PPR. W 1952 roku wywłaszczony i przekazany na cele Kolei Państwowych DOKP.
Źródła:
H. Gawarecki, Cz. Gawdzik, Lublin i okolice. Przewodnik, Warszawa 1980.
Pałac Sobieskich w Lublinie, [https://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/palac-sobieskich-w-lublinie/ – dostęp kwiecień 2022]
Dodaj komentarz