Maksymilian Rudy
Mętów to wieś położona około 3 kilometry na południe od granicy Lublina. Zawiera jedne z najstarszych zabytków w gminie Głusk. Leży na trasie Lublin – Biłgoraj i płynie przez nią rzeka Czerniejówka. Wzmianki o miejscowości pochodzą już z XIV wieku. W 2004 roku zespół archeologiczny UMCS prowadził tu badania wykopaliskowe.
W Mętowie odkryto stare zabytkowe konstrukcje. Najstarsze z nich pochodzą z IX wieku. Mowa tu o kurhanie. Jest jednym z nielicznych w swoim rodzaju, które zachowały się na Wyżynie Lubelskiej. Pomimo prac konserwacyjnych stałym zagrożeniem dla obiektu jest stara lipa na nim rosnąca. Pierwsza zapisana wzmianka o Mętowie pochodzi z 1398 roku. W tym samym roku mowa była o pierwszym dziedzicu we wsi, Wojciechu z Mętowa. W następnych latach majątek dziedziczyli jego potomkowie. Wśród nich, od 1454 roku, pojawiło się pierwszy raz nazwisko Mętowski. Z kronik wynika, że była to duża wieś.
W średniowieczu, we wsi znajdowały się karczma, młyn i staw. W XVI była mowa o dwóch młynach. Wspomniano też stadninę koni. W XVII wieku Mętów był podzielony na wiele działów drobnoszlacheckich. W XVIII wieku najwięcej działów miały rodziny:
Wysockich, Jastrzębskich i Borkowskich.
W XVIII wieku część działów zakupili Lubelscy Dominikanie. Wiele szlachciców miało konflikty z Dominikanami, aż do 1864, kiedy to stracili dobra na rzecz Rosji. W 1918 wybudowano tu kolejny młyn wodny, a w kolejnych latach międzywojennych powstawały tu nowe domy. Po wojnie Mętów stał się lokalnym ośrodkiem administracyjnym.
Tekst powstał w ramach praktyk studenckich.
Źródła:
Zabytki | Gmina Głusk (glusk.pl)
