Za panowania Kazimierza Wielkiego nastąpił dość gwałtowny wzrost liczby ludności w ówczesnych granicach naszego miasta. W związku z tym wzrosła również liczba ubogich i chorych.
Istniejący szpital przy kolegiacie św. Michała nie był w stanie pomieścić tak dużej ilości chorych. Prawdopodobnie wtedy postanowiono wznieść pierwszy w Lublinie szpital miejski, tuż za Bramą Krakowską. Z datą jego powstania jest mały problem. Określa się, że zbudowano go w połowie XIV wieku. Często jednak w źródłach występuje rok 1342 jako data powstania zarówno szpitala jak i kościoła. Powołuje się na nią Brandys w „Sumariuszu przywilejów miasta Lublina”, gdzie w spisie kościołów wstawił tą datę przy świątyni świętoduskiej. Seweryn Zenon Sierpiński w swoim dziełku „Obraz Miasta Lublina” z 1839 roku, podaje, że w 1342 roku powstał zarówno kościół jak i szpital. Jednakże bardzo ciekawą próbę ustalenia daty powstania tych budynków przedstawił ksiądz Boniewski. W „Lublin w pamiątkach” napisał on, że zabudowania świętoduskie powstały w 1342 roku, lecz co do kościoła sprawa wyglądała nieco inaczej. W tym roku wybudowano jedynie kaplicę św. Jana, która na skutek wojen została wkrótce zniszczona.
Pewne jest jednak, że istotne dla rozwoju całego kompleksu zabudowań były lata 1419 – 1421. Wówczas lubelscy mieszczanie ufundowali i jednocześnie uposażyli kościół i szpital przy Krakowskim Przedmieściu. Dokonano tego w listopadzie 1419 roku. 23. tego miesiąca rajcy i mieszczanie lubelscy wysłali pismo do biskupa krakowskiego Wojciecha Jastrzębca zawiadamiające go o wystawieniu przez nich poza murami Lublina kościoła ku czci św. Ducha z domem szpitalnym i o uposażeniu tegoż kościoła i szpitala czterema domami z przylegającymi do nich ogrodami (owe ogrody świętoduskie znajdowały się za Ratuszem na terenie pomiędzy ulicą Świętoduską a Lubartowską – przyp. red.).
Nieprędko jednak biskup wydał przywilej erekcyjny. Musiało upłynąć przeszło rok. Dopiero przez usilne starania rajców lubelskich i po osobistym wstawieniu się księdza Stanisława w Sandomierzu, gdzie przebywał wówczas bp Jastrzębiec, w poniedziałek 10 marca 1421 roku biskup wydał przywilej erekcyjny kościoła i szpitala. Pieczę nad nimi powierzył ks. Stanisławowi, synowi Mikołaja z Lublina.
Bibliografia:
A. Wadowski, Kościoły Lubelskie, Lublin 1907.
Materiały do historii miasta Lublin 1317-1792, pod red. J. Riabinina, Lublin 1938.
M. Ronikierowa, Ilustrowany przewodnik po Lublinie, Lublin 1901.
I. Kowalczyk, Zwiedzamy Lublin. Przewodnik, Lublin 2011.
Dodaj komentarz