Rury to dawne tereny folwarków duchownych. Położone były one wzdłuż drewnianych rur doprowadzających lewym brzegiem rzeki Bystrzycy wodę do Lublina. Miasto zamknięte w murach miało mało studzien, ponadto były one głębokie, bo sięgające do poziomu wód rzek pod nim płynących. Lublin otrzymał przywilej na urządzenie wodociągu już w 1471 r. Do jego budowy zabrano się dopiero kiedy wyschła ostatnia studnia, leżąca przy Bramie Grodzkiej (1506). Folwarki istniały wcześniej, ale na pewno już w XVI w. zaczęto je nazywać rurskirni, a później krótko Rurami. Najbliższy miasta i najstarszy był folwark brygidek istniejący od dwudziestych lat XV w., stąd osiedle przy nim powstałe otrzymało nazwę Rury Brygidkowskie. Leżało ono w okolicy zbiegu obecnych ulic Chopina, Lipowej, Piłsudskiego i Narutowicza. Od tych Rur dalej w kierunku południowo-zachodnim leżały Rury Świętoduskie, folwark należący do szpitala, przy kościele Świętego Ducha, obok Bramy Krakowskiej. Ten folwark był równy wiekiem, ewentualnie nieco starszy od folwarku Brygidek. Następny folwark należał do jezuitów osiadłych w Lublinie w 1582 r. i to były Rury Jezuickie. Folwark wizytek, przybyłych do Lublina w 1723 r. nazywano Rurami Wizytkowskimi, a najdalej położony folwark bonifratrów, przebywających w Lublinie od 1653 r. – Rurami Bonifraterskimi (inaczej nazywano je „Czuby”). Nazwa Rury była notowana już w XVII w. W 1916 r. Rury Brygidkowskie i Świętoduskie zostały włączone do miasta.
Widać więc, że temat ten jest wart głębszego zbadania, co też na łamach niniejszego portalu będziemy czynić.
Źródła:
A. Gozdecka, Dzielnice Lublina – Rury, Sztandar Ludu 1967 nr 92.
S. Wojciechowski, A. Sochacka, R. Szczygieł, Dzieje Lubelszczyzny. T. IV. Osady zaginione i o zmienionych nazwach historycznego województwa lubelskiego, Warszawa 1986, s. 50.
Fragment mapy z roku 1914, ze zbiorów Instytutu Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, dostępna pod adresem: http://igrek.amzp.pl/16656
Dodaj komentarz