„Wizyta, która kończy się natłokiem rozmaitych emocji” – Majdanek

Majdanek. Obóz zagłady tysięcy ludzkich istnień. Obóz śmierci.

Majdanek to niecodzienne miejsce kreujące ludzkie odczucia. Ostrzega, wzrusza i uczy nas człowieczeństwa. Każda wizyta w tak makabrycznym miejscu to zderzenie się z rzeczywistością. Każda wizyta kończy się natłokiem rozmaitych emocji, począwszy od strachu po ulgę.

Ludzkie okrucieństwo ma swoją historię i nie milkną jej echa. Tegoroczna ekspozycja udostępniona na Majdanku i każdy zakątek w tym miejscu przypomina nam, jak ważne jest istnienie ludzkie. Mały grzebyk, czy pocztówka to świadectwo cierpienia niewinnych osób.
Tylko tutaj znajdziemy nieeksponowane wcześniej fragmenty bezprecedensowych materiałów filmowych z 1944r, fragmenty modlitewników, pamiętniki, listy czy fotografie. Dni Majdanka to okazja na spotkanie z duchem historii. Jest to pierwsze wydarzenie zorganizowane w zmodernizowanym Centrum Obsługi Zwiedzających. Tegoroczne wydarzenie to możliwość obejrzenia zbiorów i magazynów muzealnych, prezentacji wybranych eksponatów i dokumentów ze zbiorów PMM, które nie są udostępniane zwiedzającym, na co dzień.

Największe wrażenie robią pozostałości po byłych więźniach Majdanka. Począwszy od szczoteczek do zębów po osobiste przybory higieniczne i biżuterię. Są również tabliczki z nazwiskami i adresami, kartki świąteczne, rysunki oraz odzież. Jedną z nich jest strój Heleny Kurcyuszowej, której publikacje stanowią jedne z ważniejszych poświadczeń dotyczących historii tego miejsca, m.in. „My z Majdanka. Wspomnienia byłych więźniarek” oraz „Kilka wspomnień z Majdanka 17 stycznia 1943 – kwiecień 1944”. Helena Kurcyuszowa uczestniczyła w obronie Warszawy. Brała udział w akcjach konspiracyjnego ZWZ, a następnie AK. W 1942 roku została aresztowana. Była więziona na Pawiaku, a na Majdanku przebywała od 1943. To tutaj opiekowała się grupą białoruskich chłopców, szkicowała ich portrety, (które również zaprezentowane są na wystawie), robiła ważne notatki. W latach 1975–1981 Helena Kurcyusz brała udział w procesie esesmańskiej załogi Majdanka, jako świadek koronny. Jej obozowe notatki i szkice stały się po wojnie ważnym materiałem, który stał się świadectwem i dowodem na cierpienie więźniów Majdanka. Wojenne przeżycia Heleny Kurcyusz zostały upamiętnione w filmie „Świadek”.
Niesamowity efekt tworzy instalacja artystyczna „Shrine” umiejscowiona w hołdzie bezimiennym ofiarom Majdanka. Owa instalacja łączy w sobie elementy rzeźbiarskie, graficzne i dźwiękowe zespalając w zabytkowym wnętrzu baraku niecodzienny spektakl, który sprawia, że człowiek w okamgnieniu przenosi się w czasie, odczuwa niepokój, strach, zatrzymuje się w miejscu na dłużej. Odwiedzając każdy zakątek muzeum – bądźmy świadomi tego, że możemy opuścić barak. Po prostu.

Polecam